Dofinansowanie do wycieczki z ZFŚS nie stanowi przychodu pracownika

Firmy często miały problem, w jaki sposób zakwalifikować wydatki za udział pracowników oraz towarzyszących im osób w wycieczkach integracyjnych, częściowo sfinansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Według ostatniej indywidualnej interpretacji 0115-KDIT2.4011.204.2020.2.KC z 4.6.2020 r. wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (KIS) takie dofinansowanie nie jest przysporzeniem majątkowym, a tym samym nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku pracy.

Przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Z kolei przychód pracownika ze stosunku pracy stanowią świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych (art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego

W wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. (Dz. U. z 2014 r. poz. 947, sygn. akt K 7/13), Trybunał Konstytucyjny ustalił, jakie kryteria muszą być spełnione, by nieodpłatne świadczenie zostało zakwalifikowane jako przychód z tytułu stosunku pracy. Zgodnie z nim, za przychód pracownika mogą być uznane takie świadczenia, które:

1. zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
2. zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
3. stanowią wymierną korzyść przypisaną indywidualnemu pracownikowi (korzyść nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Zdaniem TK obiektywne kryterium, czyli wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści), nie jest spełnione, gdy pracodawca proponuje swoim pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych. Przy czym nie ma tu znaczenia, czy są one organizowane poza miejscem pracy (np. imprezy wyjazdowe i wycieczki). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się żadna korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Skoro nie otrzymuje on realnej korzyści, nie pojawia się też po stronie pracownika żaden przychód a więc i w konsekwencji nie powstaje obowiązek podatkowy. Tym bardziej, że bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia nie można określić wysokości takiego zobowiązania podatkowego.

Trybunał Konstytucyjny stanął więc na stanowisku, że udział w spotkaniu integracyjnym zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż brak jest podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

Pytanie o przychód po stronie pracowników w związku z dofinansowaniem wycieczek

W piśmie z dnia 14 lutego 2020 roku jedna ze spółek wystąpiła do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z pytaniem o przychód po stronie pracowników w związku z dofinansowaniem do wycieczek. Zdaniem spółki nie zaszedł przynajmniej jeden z wyżej wymienionych warunków niezbędnych do uznania, że wartość częściowo odpłatnego świadczenia polegającego na dofinansowaniu wycieczki ze środków ZFŚŚ stanowi przychód dla osób uprawnionych. Brak spełnienia przynajmniej jednej z przesłanek wykluczał jej zdaniem jednoznacznie możliwość ich łącznego spełnienia. W ocenie Spółki nie została spełniona trzecia przesłanka, która zakłada, że korzyść jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Interpretacja indywidualna KIS

Dyrektor KIS odpowiedział na pytanie spółki w indywidualnej interpretacji wydanej w dniu 4 czerwca 2020 roku. Oparł ją wyroku Trybunału Konstytucyjnego i potwierdził, że w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe.

Przychylił się do stanowiska, że bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu. Przedmiotowe świadczenie jest dostępne w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów będących osobami uprawnionymi, co oznacza, że nie ma tutaj możliwości ustalenia wymiernej korzyści i przypisania jej indywidualnej osobie uprawnionej. Wyklucza to zatem możliwość łącznego spełnienia przesłanek niezbędnych do stwierdzenia, że mamy do czynienia z przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do dofinansowania wycieczki.

Na tej podstawie dyrektor KIS potwierdził stanowisko, że udział osób uprawnionych, w tym w szczególności pracowników wraz z osobami najbliższymi w wycieczkach integracyjnych, których celem jest zapewnienie wspólnego wypoczynku i lepsze zgranie zespołu, częściowo sfinansowanych ze środków ZFŚS, nie skutkuje dla nich powstaniem przysporzenia majątkowego, a tym samym nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji po stronie pracowników nie powstaje przychód ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a na pracodawcy nie ciążą obowiązki płatnika.

Więcej artykułów poradnikowych dla przedsiębiorców publikujemy na Blogu Biura Rachunkowego AFK Centrum Obsługi Biznesu z Wrocławia – tutaj.